تاثیر توکسین بر دیستونی
اثربخشی تزریق توکسین بوتولینوم در بیماری دیستونی چگونه است؟
دیستونی یک اختلال نورولوژیک در ماهیچهها است که مشخصه ی آن اسپاسمهای غیر ارادی عضلانی می باشد. دیستونی در نتیجه عملکرد غیرطبیعی هستههای قاعده ای واقع در عمق مغز بوجود میآید که وظیفهی آنها هماهنگ کردن حرکات میباشد. این مناطق مغز، سرعت و نرمی حرکات عضلات را کنترل نموده و از حرکات ناخواسته جلوگیری مینمایند.
بیماران مبتلا به دیستونی ممکن است انحرافات حرکتی غیر قابل کنترل، حرکات تکراری و یا شکل و شمایل غیر طبیعی اندامها را تجربه کنند. این بیماری می تواند هر بخشی از بدن نظیر بازوها، پاها، تنه، پلکها و تارهای صوتی را درگیر کند.
دیستونیهای سیستمیک باعث درگیری کل بدن میشوند. بسته به بخش درگیر بدن، دیستونی می تواند بسیار ناتوان کننده باشد. یک راهکار سه جانبه برای درمان دیستونی وجود دارد که شامل تزریق توکسین بوتولینوم، دارو درمانی و جراحی میباشد. این سه راهکار درمانی را می توان به تنهایی و یا در ترکیب با یکدیگر نیز به کار برد.
توکسین بوتولینوم بعد از تزریق عضلانی در انتهاهای عصبی واقع در اتصالات عصبی عضلانی در آزاد شدن استیل کولین اختلال ایجاد می کند، در نتیجه موجب مهار و تضعیف ارتباط بین عصب و عضله می گردد. با تضعیف ارتباطات عصبی عضلانی ، عضله ضعیف گردیده و برخی از علائم دیستونی کاهش می یابد. در نتیجه حرکات غیر طبیعی کاهش پیدا کرده و عضلات از وضعیت دیستونی خارج می گردند.
اثرات توکسین بوتولینوم حدود 3 تا 10 روز پس از تزریق ظاهر می گردد و تقریباً سه تا چهار ماه ماندگاری اثر دارد، بنابراین درمان ها معمولاً باید به طور منظم تکرار شوند.
از آنجایی که تزریق توکسین بوتولینوم هیچ عارضه جانبی دائمی ندارد و فقط در محل تزریق اثر میگذارد، روش درمانی امنی به شمار میآید.
